Ostatnie w tym roku nabytki muzealiów do zbiorów MRJ to prace Ignacego Jaromskiego przedstawiające Jasło. Prace, pochodzące z okresu powojennego, odznaczają się, wracającym obecnie do łask, realizmem typowym dla epoki. Mają więc dla nas wartość nie tylko artystyczną, ale też dokumentalną. Spoglądając na uwiecznione przez malarza sylwetki tak charakterystycznych dla Jasła konstrukcji, jak parkowa glorietka, kapliczka ze zbiegu ulic Jagiełły i Bednarskiej, czy budynek restauracji Panorama, zdajemy sobie sprawę z upływu czasu i zmian, jakie się dokonały w architekturze miasta. Naiwne nieco ujęcia tematów nie są pozbawione pewnego uroku, a to dzięki prostocie kompozycji, zachowaniu doskonałych proporcji, zastosowaniu wyrafinowanej gamy kolorystycznej i doskonałemu operowaniu światłem, co zdradza artystę o bardzo dobrym przygotowaniu malarskim.
Ignacy Jaromski (1903-1990), urodzony w Ostrowach Baranowskich, po ukończeniu Instytutu Nauczycielskiego w Warszawie, pracował w latach 1936-1939 jako nauczyciel rysunku i zajęć technicznych w Gimnazjum i Liceum im. Króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle. Po wojnie przeniósł się do Krakowa, gdzie ukończył ASP, wydział Rzeźby, jako uczeń Xawerego Dunikowskiego i Stanisława Popławskiego. Był członkiem Związku Artystów Polskich i uczestniczył w wielu konkursach rzeźbiarskich i wystawach malarskich. Jednocześnie nie zaprzestał pracy dydaktycznej jako wykładowca Instytutu Nauk Pedagogicznych i Techniki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie oraz Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Był też autorem podręcznika dla szkół budowlanych i kilku prac monograficznych.
