Kolekcja paleontologiczna to zbiory dra Stanisława Kadyia.
Dr Stanisław Kadyi był człowiekiem o wielostronnych zainteresowaniach. Interesował się otaczającą go przyrodą i poszukiwał jej śladów kopalnych. Udało mu się stworzyć unikalną kolekcję paleontologiczno-przyrodniczą. Zawiera ona blisko 2000 okazów. Większość została przez Doktora opracowana i umieszczona w specjalnych gablotkach. Doktor dysponował ogromną wiedzą, która pozwalała mu na swobodne podejmowanie dyskusji z wybitnymi uczonymi. Przyjaźnił się i współpracował z uczonymi tej klasy co: prof. Fr. Bieda, prof. dr. J. Stach, doc. dr. B. Kokoszyńska, dr. J. Małecki, dr. S. Liszka, dr. W. Krach, dr. K. Kowalski i wielu innych. Dzięki tym kontaktom kolekcja paleontologiczna zgromadzona przez dr. S. Kadyiego posiada trafne rozpoznanie naukowe i dokładne metryki. Od 1956 r. Stanisław Kadyi był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Geologicznego. Prowadził swe badania w okolicach Jasła, Krosna, Biecza, Gorlic, Sanoka, Rzeszowa, Strzyżowa, Brzozowa, Przemyśla. Był pierwszym, który na taką skalę zajął się badaniami tzw. fliszu karpackiego. Wcześniej panowało powszechne przekonanie, że w skałach z tego okresu skamieniałości nie występują lub są niezmiernie rzadkie. Doktor udokumentował występowanie szczątków kopalnych w 43 miejscowościach dawnego województwa rzeszowskiego. Nikt wcześniej nie prowadził w tym rejonie badań na tak szeroką skalę. Ze względu na rzadkość występowania skamieniałości w skałach budujących Karpaty, preparaty zgromadzone przez dr. Stanisława Kadyiego stanowią szczególnie istotny wkład dla uzupełnienia stratygrafii, a więc określenia wieku i następstwa warstw skalnych. Rzadkością w skałach Karpat są szczątki roślin. Wynikiem badań doktora jest ustalenie między innymi ich występowania w okolicach: Domaradza – liliowce; Grudna Dolna – rośliny liściaste (torton); Sobniów – glony morskie, rzadko rośliny liściaste (oligocen); Siepietnica – skamieniałe drzewa i wiele innych. Ciekawym przykładem flory kopalnej jest pochodzący z ery kenozoicznej a odnaleziony w Krościenku nad Dunajcem sfosylizowany liść drzewa Ginko Biloba czyli miłorzębu japońskiego. Roślina ta jako relikt trzeciorzędowej flory przetrwała do naszych czasów i występuje masowo na terenie Japonii i Chin. Pojedyncze egzemplarze można spotkać również w Europie. Rośnie nawet na dziedzińcu Szkoły Podstawowej Nr 2 w Jaśle. Uzupełnieniem kolekcji są bogato reprezentowane przykłady flory karbońskiej głównie z terenu Śląska. Są to odciśnięte w pokładach węgla liście i kora paproci drzewiastych i widłaków. W kolekcji zachowało się również kilka fragmentów skamieniałych pni drzew. Materiał organiczny został w nich zastąpiony krzemionką.
Najliczniej reprezentowane są w kolekcji Stanisława Kadyiego okazy fauny. Dominują organizmy morskie, w tym skamieniałości przewodnie epok ery paleozoicznej (kambru, syluru, dewonu, karbonu, permu), mezozoicznej (triasu, jury, kredy), kenozoicznej (trzeciorzędu i czwartorzędu) ze szczególnym bogactwem fauny z paleogenu i z miocenu oraz z pleistocenu. Z ciekawych okazów znajdują się ładnie zachowane trylobity od kambru po dewon, graptolity sylurskie, fragmenty czaszki płaza z permu, kielich liliowca z karbonu górnego, fragment żuchwy zwierzęcia z rodz. Ursavus z miocenu. Z plejstocenu: fragmenty kostne mamuta, nosorożca włochatego, wołu krótkorogiego, tura, żubra, łosia, jelenia, niedźwiedzia jaskiniowego i brunatnego, bobra, świstaka. Bardzo dużo jest odcisków ryb, np. rybki kostnoszkieletowe (z rodz. Myctophidae, Lepidopus Carpathicus), z rodziny śledziowatych (Clupeidae) i wielu innych oraz odciski roślin z Łapiguza z Sobniowa (Jasło) i z Winnicy koło Jasła zestawione w bardzo ciekawej formie jako „akwaria paleontologiczne” po kilka rybek wraz z roślinnością wodną. Bardzo liczne są szczątki flory glacjalnej z bliższych i dalszych okolic Jasła: części nosorożców włochatych i świstaków (z Ujazdu koło Jasła), rogaczy, bobrów, rogi turów (z Jazowej koło Strzyżowa). Na uwagę zasługują dobrze zachowane kości oraz zęby mamutów z różnych rejonów Karpat np. fragmenty ciosu mamuta (Elephas Primigenius) znaleziony w brzegu rzeki Wisłoki koło Kamienicy pod Brzostkiem, szczęki mamuta znalezione w żwirowisku Wisłoki w Dęborzynie koło Jodłowej, czy liczne, okazałe szczątki mamutów z okolic Pilzna, Rzeszowa, Brzostka, Kołaczyc, Jareniówki. Jedna z kości udowej mamuta nosi ślady urazu zadanego przypuszczalnie przez nosorożca włochatego. W kolekcji wyróżniają się także: fragment kości nosowej nosorożca włochatego (Coelodonta antiąuitatis Blumenbach) z Lisiej Góry koło Rzeszowa, rogi żubra (Bison Bonasus L.) rogi tura (Boś Primigenius Bojanus), szczątki łosia (Alces alces L.) i jelenia (Cervus elaphus).
W roku 1948, prowadząc badania w przysiółku Winnica wsi Moderówka, w stromym brzegu rzeki Jasiołki, w naturalnym odsłonięciu w płytkowych skałach (łupkach), Kadyi odkrył dużo śladów i odcisków flory i fauny, a szczególnie obficie występujące i dobrze zachowane szczątki ryb. Wśród tych znalezisk jeden z preparatów zwrócił szczególną uwagę Stanisława Kadyiego. Początkowo znalezisko to zinterpretował jako przykład odcisku liścia. Po konsultacjach z prof. Małeckim i Młynarskim okazało się, że jest to odcisk żółwia. Egzemplarz ten został opublikowany w 1959 r. jako Glarichelys knorri (Gray) rodzaju Glarichelys Zangerl.i jest do dnia dzisiejszego unikatem w polskich zbiorach. Mimo wieloletnich poszukiwań nikomu nie udało się odnaleźć innego egzemplarza tego gatunku.
