Najstarsze ślady pobytu człowieka w Kotlinie Jasielskiej przypadają na paleolit, który związany jest z okresem zlodowaceń. Świadczą o tym liczne znaleziska archeologiczne związane głównie z górnym paleolitem i liczące około 30 tyś. lat. Z okresu paleolitu schyłkowego znane są znaleziska świadczące o sezonowej penetracji tego terenu przez małe grupy ludności, a pozostałością po ich pobycie są zachowane narzędzia krzemienne.

Z okresu neolitu (4500 – 1850 p.n.e.) znane są liczne stanowiska archeologiczne z okolic Jasła, a na szczególną uwagę zasługują osady kultury pucharów lejkowatych z Niepli, Przybówki i Sieklówki oraz kurhany ludności kultury ceramiki sznurowej odkryte na Garbie Warzyckim w Bierówce, Niepli i Krajowicach.

Z epoki brązu (1850 – 700 p.n.e.), zwłaszcza jej wczesnej fazy, pochodzą fragmenty ceramiki a także narzędzia z brązu odkryte w Jaśle na tzw. „Gródku”. Przypisywane są one kulturze mierzanowickiej. Bardzo liczne zabytki tej kultury, szczególnie grupy Iwanowskiej, odkryto na grodzisku w Trzcinicy, gdzie znaleziono również liczne zabytki kultury otomani. W granicach administracyjnych miasta Jasła, za wzgórzu „Gródek” odkryto też osadę trzciniecko-otomańską i liczne zabytki, które potwierdzają swobodne przenikanie ludności z południowej strony Karpat na północ i związane z tym przenoszenie obcych elementów kulturowych, których ślady zawierają zachowane zabytki. Odkryto tam duże ilości ceramiki oraz liczne wyroby krzemienne oraz narzędzia i ozdoby z brązu. Epoka żelaza jest stosunkowo mało poznana w okolicach Jasła, natomiast okres wpływów rzymskich przypadający na początek naszej ery przynosi liczne znaleziska, w tym znaleziska monet antycznych, głównie rzymskich, które bardzo dokładnie pozwalają je datować. Z II – IV w. naszej ery pochodzą osady kultury przeworskiej, które odkryto w okolicach Jasła w Ujeździe i Świerchowej. Podczas badań wykopaliskowych na osadzie w Ujeździe odkryto duże ilości ceramiki. Na jej podstawie udało się zrekonstruować i odtworzyć liczne naczynia, w tym duże naczynie zasobowe.

Okres wędrówek ludów i wczesnego średniowiecza przynosi znaleziska archeologiczne potwierdzające rozwój rolnictwa oraz wyspecjalizowanych rzemiosł w Kotlinie Jasielskiej. Ma to miejsce szczególnie w późnej fazie wczesnego średniowiecza, gdy powstają duże osady, które stają się zalążkiem przyszłych miast. Z okresu średniowiecza pochodzi kilka znalezisk broni wykonanej z żelaza, głównie toporów, które są datowane na XI w.  Do niezwykle rzadkich i cennych należą znaleziska mieczy. W okolicach Jasła znaleziono dwa takie miecze, datowane na XIV w. Znajdują się w zbiorach jasielskiego muzeum.

W zbiorach muzeum w Jaśle, oprócz zabytków archeologicznych pochodzących z badań wykopaliskowych prowadzonych na terenie powiatu jasielskiego w latach 1975-1977 i 1985-1990, znajduje się też dosyć liczna grupa zabytków z kolekcji dra Stanisława Kadyia, których dokładne pochodzenie nie jest znane. Są wśród nich między innymi neolityczne kamienne siekiery i topory, ale najliczniejsze są zabytki z okresu tzw. wpływów rzymskich tj. szklane, ceramiczne i bursztynowe koraliki, brązowe zapinki (fibule) różnych typów oraz żelazne sprzączki. Pomimo braku pełnych danych o pochodzeniu tych zabytków, są one jednak znakomitymi przykładami obiektów z okresu wpływów rzymskich, wyróżniających się ciekawą formą i wyjątkowym pięknem.

Zbiory archeologiczne jasielskiego muzeum, pomimo, że nie należą do zbyt dużych, w pełni dokumentują zasiedlenie przez człowieka Kotliny Jasielskiej i jej obrzeży w pradziejach. Stanowią też cenny materiał poznawczy najstarszych dziejów człowieka na tym terenie zarówno dla profesjonalnych badaczy, jak też pasjonatów archeologii i miłośników przeszłości.